ทำอะไร ก็ไม่เคยได้เรื่อง ชอบลืมนั่นลืมนี่
ทำนั่นทำนี่หาย การบ้านการเรียนก็ไม่เคยสนใจ
ไม่เหมือนเพื่อนคนอื่น อะไรๆก็ไม่รู้เรื่อง
มีแต่ปัญหา ปัญหาเยอะจริงๆ
ปัญหาเรื่องเพื่อน เรื่องอื่น เรื่องเหี้ยไรไม่รู้อีก
ทุกวันนี้ ไม่เคยได้รับคำดีๆจากใครเลย
น้อยใจ ขี้วีน ขี้ร้องไห้ ก็ไม่ได้
ความจริงกูอ่อนแอ นะ กูว่าอะไรๆก็เยอะ
โง่ดักดาน เหอะ พวกคนเก่ง
การร้องไห้คนเดียว ระบายสุดละ
เหมือนอยู่ตัวคนเดียวว่ะ
คิดถึงที่บ้าน คิดถึงคำพูดที่อ่อนโยน
คิดถึงเพื่อนสมัยมัธยม คิดถึงเพื่อนที่บ้าน
คิดถึงแม่.....คิดถึงพ่อ......
คิดถึงน้องชาย.....
อย่างน้อยถ้าเขาอยากให้เราตั้งใจเรียน
ถ้อยคำน้ำเสียงที่พูด อ่อนโยน
แม่โทรมาทุกครั้ง บอกให้ตั้งใจเรียนทุกครั้ง
แม่บอก ตั้งใจเรียน หนูตั้งใจเรียนตลอด
คิดถึงคำที่แม่พูดตลอดด..นะ
ทุกครั้งที่ท้อ จากอะไรหลายๆอย่าง คิดถึงแม่
แม่เชื่อตลอดว่าทุกครั้งที่หนูทำ
หนูทำเต็มที่ที่สุด ทุกวันนี้บอกตรงๆว่าเครียดหลายเรื่อง
ไม่ว่าจะเรื่องเรียน ก็เครียด แล้วมีคนยังหาว่าไม่ตั้งใจเรียนอีก
คำพูดเขา บั่นทอนความรู้สึก ทำไมเขาคิดแบบนั้น
ทำไมต้องเห็นคนอื่นดีกว่า เคยร้องไห้แบบนี้
เมื่อตอนเรียนเขียนเว็ปละครั้ง นอกจากไม่พูดให้กำลังใจแล้ว
ยังมาพูดแบบนี้อีก จริงอยู่เราอาจไม่เก่งเหมือนเขา
จบเกียรตินิยมแบบเขา คนรอบตัวเขามีแต่คนเก่งๆ
ข้อดีในตัวเรา เขาเห็นอะไรบ้าง
คำตอบคงไม่เจอ ...
ครั้งหนึ่ง สอบคอมโปร เสร็จ เหมือนทำไม่ได้
ร้องไห้กับเพื่อนสนิท โทรไปร้องไห้กับแม่อีก
แม่ไม่เคยด่า ไม่เคยว่า
แม่บอกเสมอ ว่าไม่เปนไร แม่รู้ว่าเราตั้งใจก็พอ
ความจริงเครียดกับการเรียนมาตลอดตั้งแต่เด็ก
ทั้งที่แม่ไม่เคยเข้มงวดกับเรื่องนี้เลย
แม่บอกแต่ว่า ให้ขายของเป็น
ให้ซื่อสัตย์ ให้ขยัน ให้อดทน อย่าไปเอาของคนอื่น
ให้รักน้อง และอ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่ ใครเห็นจะได้รัก
แม่บอกแค่นี้...
ถ้าเห็นเราเป็นเด็ก ให้สอนแบบผู้ใหญ่
อย่าเอาเราไปเปรียบ ว่าทำไมคนอื่นรู้ เราไม่รู้ ทั้งๆที่เป็นเด็กด้วยกัน
เด็กด้วยกัน ใช่ว่าจะเหมือนกัน เรียนเหมือนกัน ใช่ว่า จะเก่งเหมือนกัน
คนเหมือนกัน ใช่ว่า หน้าตาจะเหมือนกัน
##ได้ยินเหมือนกัน ใช่ว่า จะรู้สึกแบบเดียวกัน
